czwartek, 6 marca 2014

Słowem wstępu

„Natchnienie przychodzi, kiedy człowiek przyklei łokcie do biurka, tyłek do krzesła i zacznie się pocić. Wybierz jakiś temat, jakąś ideę i zacznij wyżymać mózg, aż cię rozboli. Na tym polega natchnienie”
~Carlos Ruiz Zafón „Gra anioła”


Jest to blog, jak sama nazwa wskazuje, pisany pod wpływem natchnienia, inaczej nazywanym weną, a jak wszyscy doskonale wiemy, wena to kapryśna kochanka. Czasem dopadają mnie myśli, których nadmiar samoistnie układa się w opowiadania, a ponieważ myśli te znikają równie szybko, jak się pojawiają, po jakimś czasie nie jestem w stanie ich odtworzyć. Pewnego czwartkowego popołudnia doznałam olśnienia, że może by tak założyć bloga, na którym uwieczniałabym owe niespokojne myśli. I oto jest.
Posty będą się pojawiać nieregularnie, zależnie od tego czy mnie coś natchnie, czy też nie. Nie gwarantuję Ci, że będzie ciekawie. Nie gwarantuję, że opowiadania będą na miarę Twojego ulubionego pisarza. Nie gwarantuję nawet, że warto będzie je czytać. Mogę jedynie zapewnić, że będą pisane z sercem.